روزها...

نمی خوام ادعا کنم خیلی وقته موسیقی سنتی گوش می دم و وقتی که تو قنداق بودم، بابام واسم شجریان می ذاشت ولی، از وقتی که رفتم دانشگاه و یه کم تنها تر شدم گرایش عجیبی به سمت صدای استاد پیدا کردم. قبلاً تو خونه که مادر و پدرم سنتی گوش می دادن، همیشه شاکی بودم و داد و هوار را می نداختم که صداشو کم کنن. یادمه که پدر و مادرم عاشق مرضیه بودن و تموم آلبوماشو جمع کرده بودن و چند تا کاستی هم از شجریان و ناظری داشتن.

یه هم اتاقی تو دانشگاه داشتم که صدای خیلی خوبی داشت و کلا تو فاذ سنتی بود و کاستهاشو هم گوش می داد. اولا مثل قدیما شاکی میشدم ولی کم کم دیدم نه یه گرایشکی به سمتش دارم. از اون موقع تا الان یه طرز عجیبی به صدای استاد علاقه پیدا کردم. ولی این چند ماهه دیگه دیوانه وار گوش میدم. این چند وقته به این نتیجه رسیدم که هیچ صدای غیر از صدای شجریان لایق شنیدن نیست.

البته خیلی دوست دارم یه نفر این موضوع شیفتگی رو واکاوی کنه. نمیدونم توی این موضوع کدوم عامله که بیش از همه اثر میذاره. صدا زیبا؟، که قطعاً جدای از سیرت زیباست، شعر زیبا، موسیقی،...

خودم هنوز به نتیجه ای نرسیدم.